1.4.Podejście systemowe – biorąc pod uwagę fakt, że życie ludzkie rozwija się w sieci różnorakich związków - systemów (Sutton, 2007, s. 21) należałoby się przyjrzeć teorii systemowego podejścia w psychoterapii do problemu uzależnienia. Założenia ogólnej teorii systemów stworzył Bertalanffy. Twierdził on, że system rodzinny jest wieloelementowym mechanizmem, który uzdrowić można tylko w całości. Jako biolog udowadniał, ze system rodzinny jest układem wzajemnie powiązanych i nieustannie na siebie oddziaływujących z wewnętrznym dynamizmem elementów. Prawidłowością systemu rodzinnego jest wzrost w homeostazie. W przypadku utracenia tejże równowagi należy uzdrawiać cały organizm rodzinny, cały system. (Cierpiałkowska, Ziarko, 2010, s. 229 - 235). Według podejścia systemowego, objawy pacjenta są objawami problemów rodziny. Relacje w rodzinie z problemem alkoholowym są usztywnione a to powoduje patologiczną strukturę rodziny. Objawami takiego stanu mogą być sztywne i ściśle wyznaczone granice lub brak granic wewnątrz systemu rodzinnego. Ponadto występuje wewnętrzne etykietowanie członków rodziny. Stan ten objawia się również wyznaczaniem ról poszczególnym osobom w rodzinie. Terapia polega na zmianach struktury całego systemu rodzinnego, poprawie komunikacji i zmianie sposobu okazywania emocji. Jej celem jest powrót poszczególnych członków rodziny do właściwych ról.
1.5.Społeczność Terapeutyczna (ST) stanowi formę leczenia terapeutycznego, której celem jest powrót do społeczeństwa. Psychoterapia w ST polega na oddziaływaniu na jednostkę w kontekście jej obecności w grupie, co pozwala osobie uzależnionej budować nowy styl życia a równocześnie wdrażać nowe zachowania w repertuar swojego funkcjonowania. Ważnym elementem zmiany w ST są informacje zwrotne, które uzależniony otrzymuje od grupy. Pozytywne informacje zwiększają odpowiedzialność, odkrywają mocne strony i pozwalają rozwijać pasje osób objętych leczeniem. Negatywne informacje zwrotne umożliwiają konfrontację i wprowadzanie zmian w zakres zachowań i oddziaływań. Jest to w pewnym sensie uczenie się przez doświadczenie. Idea społeczności terapeutycznej zakłada, że zmiana zachowań to zmiana stylu życia co wiąże się ze zmianą tożsamości. Jak mówi George De Leon „…otoczenie jest modelem leczenia. Podstawowe elementy tego modelu, jego społeczna organizacja, relacje społeczne w nim zachodzące, służą jednemu i tylko jednemu celowi – reintegracji jednostki z szerszym mikrospołeczeństwem” (De Leon, 2003, s. 143). Zatem zdrowienie metodą ST polega na rehabilitacji, często na ponownym uczeniu się, odzyskiwaniu zdolności do konstruktywnego życia ale także na odzyskaniu zdrowia fizycznego i emocjonalnego. Kolejnym ważnym elementem omawianej metody jest zmiana sposobu widzenia siebie i świata. W ST mottem jest przesłanie: tylko ty to zrobisz ale nie zrobisz tego sam. Jest to więc podkreślanie, iż zdrowienie jest możliwe poprzez współdziałanie w społeczności i z nią. (Kooyman, 2002, s.45). Każdy z członków społeczności przyjmuje odpowiedzialność za zdrowienie pozostałych po to, by samemu wytrwać w zdrowieniu poprzez pracę, zachowywanie reguł, odpowiedzialność za siebie i innych. Filozofia ST zakłada, że uzależniony ma zmienić negatywny obraz siebie na pozytywny, nauczyć się konstruktywnego radzenia sobie ze stresem i umiejętności czerpania radości z życia (De Leon, 2003, s. 429 - 430).