Analizując różne podejścia, różnych nurtów terapeutycznych, należy uwzględnić zróżnicowany tok pracy z osobą uzależnioną, zróżnicowany czas prowadzonej terapii, różne zakładane cele i przewidywane konsekwencje, zakończenia oraz hipotezy powstałego problemu. Celem terapii, z założenia jest zmiana wzorców spostrzegania, myślenia, odczuwanych i okazywanych emocji i działania. Jednym z podstawowych założeń jest umiejętne dostosowanie terapii do potrzeb danej osoby. Pomocne może być podejście eklektyczne, zintegrowane lub ściśle określone np. psychoanalityczne czy behawioralno – poznawcze itd. W niektórych nurtach terapeutycznych uwaga skupiona jest na problemie i jego przyczynach a inne odchodzą od tego modelu skupiając się na zasobach osoby i rozwiązaniach. Obecnie w szeroko rozumianym pojęciu zdrowia, istotą terapii jest nie tylko abstynencja ale zdrowie człowieka i jego otoczenia. Już w 1946 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zdefiniowała zdrowie jako „stan pełnego, dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego a nie wyłącznie brak choroby”.(Woynarowska, 2007, s. 19) Jest to więc nie tylko zdrowie fizyczne, które może oznaczać prawidłowe funkcjonowanie organizmu ale także zdrowie psychiczne, które zawiera w sobie umiejętność rozpoznawania uczuć i wyrażania ich w sposób adekwatny do faktycznego przeżywania oraz zdolności do radzenia sobie ze stresem, złością i agresją, napięciami i lękami. Jest to również zdrowie umysłowe i duchowe rozumiane jako umiejętność logicznego i jasnego myślenia oraz przeżywania stanów duchowych, wartości egzystencjalnych i ponadczasowych. Jest to także zdolność do udziału w życiu społecznym i ekonomicznym. To pierwsze w zakresie nawiązywania, rozwijania i podtrzymywania prawidłowych relacji z innymi ludźmi. To drugie – ekonomiczne – dotyczy możliwości podejmowania aktywnej pracy zarobkowej i partycypacji w ekonomicznym wzroście gospodarczym (por. Schultz i Schultz, 2002).
Wymienione elementy stanowią o stanie zdrowia czyli o homeostazie, która jest prawidłowym wewnętrznym stanem organizmu a to z kolei prowadzi do interakcji ze światem zewnętrznym, czyli wkracza w drugi wymiar homeostazy – odnalezienie się i funkcjonowanie osoby w rzeczywistości, która nas otacza. W sytuacji gdy zaburzona została homeostaza wewnętrzna a w konsekwencji również zewnętrzna, niezbędna jest zmiana i temu służy terapia.